Μέσα από ανάρτηση του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα, ενημερωθήκαμε προχθές πως σε μία μόλις ημέρα, 1200 Άγγλοι τουρίστες αποβιβάστηκαν στο λιμάνι (aka μόλο) της Χιμάρας. Συγκλονιστήκαμε στην πρώτη ανάγνωση της είδησης η οποία συνοδευόταν και από σχετικές φωτογραφίες προς κατάργηση κάθε αμφιβολίες. Μόλις όμως συνειδητοποιήσαμε περί τίνος πρόκειται, θυμηθήκαμε τον Φαίδωνα Γεωργίτση και τους άφραγκους τουρίστες που αποβιβάστηκαν στο όμορφο ελληνικό νησί της ταινίας «Γόργόνες και μάγκες».
Μια αγγλική εταιρεία, η Mainstage Festivals ltd με έδρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, με κόστος από 460 μέχρι 1000 ευρώ περίπου ανά άτομο, μαζεύει Άγγλους πιτσιρικάδες και τους φέρνει για μια βδομάδα να χορέψουν και να μεθύσουν μέχρι θανάτου (κυριολεκτικά σε κάποιες περιπτώσεις όπως προκύπτει από την πρόσφατη ειδησεογραφία). Η εταιρεία όπως γράφει στο site της ειδικεύεται σε ταξιδιωτικές «εμπειρίες υψηλής ποιότητας με χαμηλό κόστος». Οι συμμετέχοντες στο φεστιβάλ, απολαμβάνουν τις εμπειρίες αυτές σε συγκεκριμένο ελεγχόμενο περιβάλλον από τις συμβεβλημένες επιχειρήσεις και μόνο. Η παραμονή τους στους Δρυμάδες όπου λαμβάνει χώρα το φεστιβάλ δεν έχει άλλο οικονομικό αποτύπωμα πέραν των δραστηριοτήτων που περιλαμβάνονται στο εκάστοτε πρόγραμμα.
Μέχρι εδώ δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα με την παραπάνω δραστηριότητα - άσχετα αν η αξία της για την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής είναι αμφισβητήσιμη – αν ο «τουρισμός» αυτού του είδους δεν προκαλούσε προβλήματα στην τοπική κοινωνία και δεν αποτελούσε εμπόδιο για την πραγματική ανάπτυξη της τουριστικής οικονομίας στην περιοχή:
1. Στους διοργανωτές παραχωρούνται φυσικά μνημεία της περιοχής όπως το φαράγγι της Γυπαίας για δραστηριότητες που θα έπρεπε να - και εν μέρει - απαγορεύονται σε αυτήν την τοποθεσία.
2. Μετατρέπουν τα γραφικά χωριά μας σε Φαληράκι και Λαγανά, ξεφεύγοντας συχνά από τα αποδεκτά όρια της διασκέδασης.
Ο τουρισμός του Ράμα και ο πραγματικός τουρισμός στην Χιμάρα
Πολιτικά λοιπόν, η χρήση της δραστηριότητας αυτής από τον πρωθυπουργό της χώρας είναι προφανώς παραπλανητική αλλά εφόσον πρόκειται για πολιτικό, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί είδηση πλέον. Όσον αφορά όμως την πραγματικότητα, τα πράγματα έχουν ως εξής:
Σε όλον τον κόσμο, όπου αναπτύσσεται ο τουρισμός, αυτό γίνεται με την συνέργεια κρατικών και ιδιωτικών φορέων και οργανισμών (υπουργεία τουρισμού, επιμελητήρια και οργανώσεις επιχειρηματιών, tour operators κτλ). Στην δική μας περίπτωση, η ανάτπυξη του τουρισμού μετά το 1990 στην Χιμάρα, αποτελεί αποκλειστικά εξέλιξη από την οποία το κράτος είτε απουσιάζει είτε την δυσχεραίνει. Οι πηγές της τουριστικής κίνησης είναι:
- Παραδοσιακοί επισκέπτες από το εσωτερικό
- Μοναχικές περιπτώσεις ταξιδιωτών από το εξωτερικό που αναζητούν εμπειρίες σε μέρη που δεν έχουν αλλοτριωθεί από τον μαζικό τουρισμό και
- Κυρίως ως προϊόν της εξωστρέφειας και της εργατικότητας των ντόπιων επιχειρηματιών που από νωρίς στράφηκαν σε αυτόν τον τομέα της οικονομίας με όπλα τους τις εμπειρίες τους από την Ελλάδα, την αξιοποίηση της τεχνολογίας και την αγάπη για τον τόπο τους.
Το αλβανικό κράτος, με αιχμή του δόρατος τον δήμαρχο Γιώργο Γκόρο, έχει διαχρονικά φέρει πλήθος εμποδίων στην τουριστική ανάπτυξη της Χιμάρας. Από την στιγμή που οι ντόπιοι κατάφεραν με αποκλειστικά δικά τους μέσα να αναπτύξουν τον τομέα, το κράτος καταβάλλει προσπάθειες να τους διώξει και να συνεχίσει σφετεριζόμενο τα περιουσιακά τους στοιχεία για να εξυπηρετήσει τους χορηγούς του και στρέφοντας τον τομέα σε ένα δρόμο που δεν σέβεται ούτε τους κατοίκους της περιοχής, ούτε το περιβάλλον, ούτε τους ίδιους τους επισκέπτες.