Μεγάλη εντύπωση και οργή έχει προκαλέσει όχι μόνο εντός της Ελλάδας, αλλά και σε όλους τους Έλληνες εκτός αυτής, η ομιλία της βουλευτού του κόμματος Μερα25 στη Βουλή των Ελλήνων, Σοφίας Σακοράφα.

Η συγκεκριμένη βουλευτής έφθασε στο σημείο να κάνει λόγο για «βλάχικη», «αρβανίτικη» και «σλαβομακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα, ζητώντας να διδάσκονται οι γλώσσες τους στα σχολεία της χώρας.

Οι επίμαχες δηλώσεις:

«Έχουμε την υποχρέωση και μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία, μέσα στα σχολεία, να παρέχουμε στις μειονότητες την δυνατότητα να βιώνουν την γλωσσική τους διαφορετικότητα και παράδοση.

Μία παρένθεση εδώ: Επιτέλους, η Ελληνική Πολιτεία έχει την υποχρέωση να ξεπεράσει τη φοβική και συμπλεγματική αντιμετώπιση απέναντι στις γλώσσες και τον ιδιαίτερο πολιτισμό των Κοινοτήτων της. Δεν απειλείται από αυτά η εθνική ομοψυχία και η υπόσταση του έθνους, ούτε από τα βλάχικα, τα αρβανίτικα ή τα σλαβομακεδόνικα. Και κανείς δεν δικαιούται να είναι υπερήφανος για το ιστορικό του ελληνικού κράτους σε αυτόν τον τομέα».

Άραγε τι θα έλεγαν οι μεγάλοι βλαχόφωνοι, αλλά και οι αρβανιτόφωνοι Έλληνες Ευεργέτες του Έθνους μας, γι' αυτές τις ντροπιαστικές δηλώσεις; Οι Σίνας, Μπάγκας, Αρσάκης, Αβέρωφ, Ζωγράφος, Ζάππας και τόσοι άλλοι;

Εδώ ταιριάζει άνετα η λαϊκή παροιμία, «Όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;»

Γιατί άραγε η συγκεκριμένη κυρία εμφανίζει από το πουθενά «εθνικές μειονότητες» στην Ελλάδα ενώ θα μπορούσε άνετα να θέσει ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων, σοβαρά θέματα που άπτονται των πραγματικών ελληνικών μειονοτήτων (ελληνόφωνων, βλαχόφωνων και αρβανιτόφωνων) στην Βόρειο Ήπειρο, στην Κωνσταντινούπολη, στα Σκόπια και στην πολύπαθη Ελληνική Μειονότητα της Ουκρανίας; Γιατί άραγε να υπάρχει τόση επιλεκτική ευαισθησία και μάλιστα για θέματα που στην πραγματικότητα δεν υφίστανται;

Ο Ναρκοθέτης