Για ακόμα μια φορά οι Δροπολίτες καλούνται να πάνε να ψηφίσουν. Να θυμίσουνε στους πολιτικούς πως υπάρχουνε κι αυτοί. Περισσότερο στις αλβανικές κυβερνήσεις που έχουν μάθει να τους λένε συνέχεια για ωραίους δρόμους, για συνεχόμενο ρεύμα, για καθαρά σοκάκια, για ηρεμία.

Ξεχνάει εύκολα η Δρόπολη όλα όσα πέρασε από το 1950 και φαίνεται πως θέλει να τα ξαναθυμηθεί. Αφού ο τόπος έχει σχεδόν αδειάσει, όσοι έμειναν πίσω αγωνίζονται να ζήσουν. Άλλοι σε μικρές επιχειρήσεις, άλλοι στο αλβανικό δημόσιο, άλλοι σε απλές και τίμιες δουλειές.

Τώρα έρχονται πάλι στο φως και οι συμπεριφορές της «Partias» (Κόμματος) που όλοι θα πρέπει να χειροκροτάνε, πρώτα για να μην στιγματιστούν ως απείθαρχοι «κουλιάκοι» (θιγμένοι) και μετά μη τυχόν και τους πετάξουν από τη δουλειά και μείνουν νηστικοί.

Η Δρόπολη που έβγαλε ανθρώπους των τεχνών, των γραμμάτων, της πατρίδας, τώρα ξαναθυμάται τις μαύρες εποχές οπού η ελευθερία ξανά κρύβεται. Τώρα οι λίγοι και ανίκανοι πιάσανε τις καρέκλες και τα καλά παραδείγματα των ανθρώπων της «πήρανε τα έρημα» (έφυγαν στην ξενιτιά). Ντροπή δεν έμεινε σε κανέναν τους και θα πατήσουν σε όλους και σε όλα για να κρατήσουν θέσεις και πόστα.

Το τι θα κάνει όμως ο σωστός Δροπολίτης, ο Θεός και η ψυχή του. Αν μας έμεινε στο κεφάλι μυαλό και αν δεν έχομε τόσο φόβο μέσα μας, στις 25 Απρίλη ας πράξουμε αυτό που θα μπορέσει να μας φέρει πίσω λίγο θάρρος για να κάνει ο τόπος μια νέα προσπάθεια.

Α. Δ.