Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας γνώρισε την καταπίεση, τον διωγμό, τη βίαιη και αλλαγή της πολιτιστικής της ταυτότητας στα πλαίσια της σκληρότητας του αθεϊστικού, δικτατορικού καθεστώτος που κυβέρνησε την Αλβανία επί πέντε δεκαετίες.

Ο φόβος κι ο τρόμος, η σκληρότητα και η καταπίεση, οι εξορίες, οι φυλακίσεις και οι θανατώσεις, είχαν, εκτός των άλλων, και τον «σύνδρομο» ΕΛΛΑΔΑ. Στο όνομα της Ελλάδας φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες. Με το όνομα της Ελλάδας εκτελέστηκαν και διανοούμενοι παλικάρια.

Το όνομά της Ελλάδας «κλείνονταν» συχνά και «βαπτίζονταν» με τα πιο αισχρά λόγια. Τα σύνορά της κλείστηκαν ερμητικά και όχι απλά αλλά με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα.

Δεν αρκέστηκαν με αυτά. Τα σχέδια των εκάστοτε αλβανικών κυβερνήσεων ήταν πιο βαθιά, πιο μελετημένα, πιο στοχευμένα. Ήταν η αλλοίωση και η αφομοίωση του μειονοτικού ελληνικού στοιχείου. Με την γλώσσα, την θρησκεία, την δημογραφική αλλοίωση, δημιουργία «γκέτου» ή μειονοτικών ζωνών, τις συνεδριάσεις, τις ομιλίες, τα έγγραφα στην αλβανική…

Η κομμουνιστική προπαγάνδα υπέρ της ανωτερότητας των Αλβανών, είχε και τον αντίποδα: την κατωτερότητα των μειονοτικών με τα παρατσούκλια: «μειονοτικοί», «ερχόμενοι», και σε κάθε «αμαρτία» σκ..έλληνες.. Ψυχολογικά τερτίπια αυτά, για να μουδιάσουν το ελληνικό στοιχείο, να νοιώσουν υποβαθμισμένοι και υποχρεωμένοι που… τους ανέχονται και που απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα.

Άντεξαν οι Έλληνες της Αλβανίας.

Καταρρεύσανε τα συρματοπλέγματα, άνοιξαν τα σύνορα. Φύσηξε ένας καινούργιος άνεμος. Ο άνεμος της δημοκρατίας και των ελευθεριών, των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων.

Δυστυχώς ο άνεμος αυτός δεν μπόρεσε να παρασύρει τις χρόνιες μεθοδεύσεις και την ταχτική προς την Ελληνική Μειονότητα. Δεν μπόρεσε ν' αλλάξει την νοοτροπία των αλβανικών κυβερνήσεων προς την Ελλάδα και προς τους Βορειοηπειρώτες. Μάλλον ο άνεμος αυτός έφερε πιο πολύ εθνικισμό. Πιο πολύ μίσος.

Τα μέτρα και οι ενέργειες των Αλβανικών αρχών, σε βάρος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, καλλιεργούν κλίμα ανασφάλειας στα μέλη της και οδηγούν στην περιθωριοποίηση, τον μαρασμό και τη μαζική φυγή τους. Ευρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις κατά καιρούς υποσχέσεις της αλβανικής πολιτικής ηγεσίας για σεβασμό των δικαιωμάτων της μειονότητας καθώς επίσης και με τα διεθνή κείμενα για προστασία των μειονοτικών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Νωχελική και η πολιτική της Ελλάδος.

Πολύ θερμά υποδέχτηκε ο ελληνικός λαός τους κατά εκατοντάδες Βορειοηπειρώτες τα πρώτα χρόνια της μαζικής φυγής, όταν έπεσαν τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και το όνειρο της αγκάλης της Μητέρας Ελλάδος έγινε πραγματικότητα. Οι Βορειοηπειρώτες δεν θα το ξεχάσουν και θα τους είναι ευγνώμων.

Διαφορετική, όμως, ήταν η στάση των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων. «Να μην έχουμε προβλήματα με τους Αλβανούς, να τους μετακομίσομε σε κανένα ξερονήσι…» «Εδώ (Β. Ήπειρο) κατοικούν Αλβανοί πολίτες, που μιλούν Ελληνικά». «Αυτοί (Βορειοηπειρώτες) δεν δικαιούνται να γιορτάζουν τις εθνικές γιορτές (25^η Μαρτίου & 28^η Οκτωβρίου) και ν' αναρτούν στα μπαλκόνια τους την ελληνική σημαία»… (Ωχ, τι έχουμε ν' ακούσουμε άλλο!!!) ήταν στην πάροδο του χρόνου, δηλώσεις υψηλόβαθμων στελεχών του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας την καρδιά μας θρύψαλα.

Δεν ήταν στο ύψος των περιστάσεων και η πολιτική της ΝΔ προς τον βορειοηπειρωτικό χώρο και τους Βορειοηπειρώτες.

Με πολλά ανακοινωθέντα, υπομνήματα και διαμαρτυρίες της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ κατορθώθηκε η ελεύθερη επικοινωνία των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών με τον εθνικό κορμό. Με πολλές διαμάχες και εντριβές, κατορθώθηκε η απόκτηση της διπλής υπηκοότητας. Ν' αναγνωριστεί ο Βορειοηπειρώτης Έλληνας de facto πως είναι Έλληνας.

Δεν άρκεσε αυτό. Η ρετσινιά του «Αλβανού», δεν θεραπεύτηκε ποτέ. Μόνον η λέξη «Αλβανία», χώρα προέλευσης, που αναγράφεται στην ταυτότητα, κεντρίζει υπαλλήλους και φαρισαίους, δημιουργώντας εμπόδια και ταλαιπωρίες στον κάτοχο Βορειοηπειρώτη, για την επίλυση κάποιου προβλήματος.

Για να επωφεληθείς κάποιο επίδομα, την σύνταξη του ΟΓΑ, κάποια βοήθεια αλληλεγγύης, πρέπει να είσαι κάτοικος της Ελλάδος, να έχεις μόνιμη κατοικία σε κάποιο μέρος της. Αλλιώς…

Αλλά κι αυτά τα επιδόματα, όσοι κατόρθωσαν να τα απολαύσουν, με μια τσεκουριά ο κ. Σαμαράς τα πέταξε στο καλάθι των άχρηστων.

«Ήρθαν κυβερνήσεις και μεγάλες και μικρές και καμία δεν σου είπε τι έχεις, Δροπολίτισσα που κλαις», λέει ένα τραγούδι που τραγουδιέται στην Δρόπολη. Δυστυχώς οι στίχοι του τραγουδιού αυτού σήμερα ισχύουν για όλον τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.

Ο κ. Βρούτσης ανήγγειλε κάποια ημερομηνία (το Μάρτιο της τρέχουσας χρονιάς), μπροστά στον Πρόεδρο της Βουλής πως θα δώσει μια λύση στο επίδομα των Βορειοηπειρωτών. Το έσπρωξε για τον Ιούνιο. Το δικαιολόγησε με την πανδημία του κορωνιού και τις οικονομικές δυσκολίες που υπάρχουν. Δεσμεύτηκε και ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης ως απάντηση στον Βορειοηπειρώτη ταλαντούχο τραγουδιστή Χρήστο Μάστορα. Ακούγονται φωνές για τον Γενάρη!!!

Λόγια. Μόνον λόγια και εφαρμογή του ρητού «Τράβα και μη το κόβεις».

Δεν μπορούν να το χωνέψουν μερικοί πως οι Βορειοηπειρώτες είναι Έλληνες, είναι και Ευρωπαίοι και δεν είναι αλλοδαποί.

Έπρεπε από καιρό οι αστυνομικές διευθύνσεις να είχαν το γραφείο εξυπηρέτησης των ομογενών και όχι ένα κοινό γραφείο με το όνομα «Αλλοδαπών».

Έκλεισε το τελωνείο του Μαυροματίου. Μια διάβαση που εξυπηρετούσε άπταιστα τους ελληνικής καταγωγής πολίτες των νομών Δελβίνου και Αγίων Σαράντα. Ζητούν αρνητικό τεστ και καραντίνα οκτώ ημερών για να περάσεις τα σύνορα και να πας στην Ελλάδα. Κηδεύονται οι πατεράδες και οι μανάδες, χωρίς την παρουσία των παιδιών. Είναι τα μέτρα, είναι η καραντίνα. Χάνουν τις δουλειές τους. Και κάποιοι που έρχονται, λαθραία, από τα βουνά, όπως τα πρώτα χρόνια.

Δικαιολογούμε τα μέτρα του Υπουργείου Υγείας και της Κυβέρνησης γενικά, αλλά όχι σε βάρος των Βορειοηπειρωτών. Δεν είναι τα τεστ της κακαβιάς (που ένας Θεός ξέρει που γίνονται, πώς γίνονται και ποιοι πλουταίνουν, 100 ευρώ το τεστ), αλλά οι συναθροίσεις στα μπαρ και στα κέντρα διασκέδασης των νεών. Τα μέτρα αυτά είναι άλλο ένα «σήμα κινδύνου» της μη παραμονής στα πάτρια εδάφη, αλλά του ξεριζωμού.

Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός θέλει έμπρακτες λύσεις, τόσο για την ασφάλεια και την παραμονή του εδώ στα πάτρια εδάφη, όσο και για την ίδια την επιβίωσή του.

Και μία από τις λύσεις είναι και η ξεκάθαρη αναγνώριση τους, όχι ως «μειονοτικοί» ή «αλλοδαποί» αλλά ως Έλληνες.

Βαγγέλης Παπαχρήστος - sfeva.gr