Στα δικά μας τώρα…

Στα δικά μας τώρα…

Πολλά γράφτηκαν, ουκ ολίγες φορές επανάληψη για εμπέδωση, τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά με την ακραία πρόκληση αλλά όχι μη αναμενόμενη ακραίου ανθελληνισμού, όχι από κύκλους πια αλλά ως κυβερνητική επιλογή με όνομα και επίθετο του πρωθυπουργού. Δεν είναι μόνο ρητορική, υπάρχουν πλέον πράξεις και ειδικά αμοιβαία τροφοδοσία μεταξύ πολιτικής τάξης και μέσων ενημέρωσης. Εφόσον λοιπόν η πολιτική ανάλυση με υπογραφές μάλιστα πολύ πιο ενημερωμένες απ’ τις δικές μας έχει εξαντλήσει το θέμα ας επικεντρωθούμε σε μια διάσταση που δεν εθίγη στο βαθμό που από σημασία της αξίζει.

Πρόκειται για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η εσωτερική συνοχή και η διάθεση ορθής εθνικής πολιτικής στους κόλπους της Βορειοηπειρωτικής κοινότητας. Παρακολουθώντας στα πορτάλ που ενασχολούνται με τα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας διαπιστώνεις εύκολα την κατάσταση που επικρατεί. Όλα σχεδόν αναπαρήγαγαν δημοσιεύματα από την Ελλάδα και δεν υπάρχει τοποθέτηση. Ουκ ολίγες φορές η χρήση του τρίτου προσώπου και όχι του πρώτου, τόσο για το σε ποιόν τα προβλήματα άμεσα αφορούν όσο και για το ποιος πρέπει να αντιδράσει και αναλάβει τις ευθύνες, καταδεικνύει εν πολλοίς ότι επικρατεί η αίσθηση ότι είμαστε άμοιροι ευθυνών για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.

Απ’ την αξίωση να παίζουμε ως ΕΕΜ ένα σημαντικό ρόλο στις ελληνοαλβανικές σχέσεις και να διευκολύνουμε την άμβλυνση του ανθελληνισμού έχουμε περιέλθει στην κατάσταση ούτε καν δικές μας υποθέσεις να διαχειριστούμε.

Είναι λοιπόν η ώρα με πολύ τόλμη και πολύ ρεαλισμό να δούμε τα πράγματα κατάματα και να βοηθήσουμε πρωτίστως εμείς, δευτερεύοντος και ενισχυτικά η Αθήνα ώστε να σταματήσει ο στρουθοκαμηλισμός και να επανέλθει και πάλι σε μια τροχιά διαμόρφωσης η αποκαλούμενη «μειονοτική πολιτική». Όπως σήμερα έχουν τα πράγματα ο παράγοντας που λιγότερο δύναται να επηρεάσει είναι η Αθήνα με όποια σημασία προσδώσει κανείς στον όρο. Δυστυχώς πολιτικές των Τιράνων με τη διαχρονική χρήση όλων των μέσων έχουν καταστήσει την Αθήνα στη θέση του υπόλογου μόνο για το τι δεν έχει πράξει έναντι της εδώ Βορειοηπειρωτικής κοινότητας. Διαχρονικές επίσης κομματικές και ακόμη χειρότερα προσωπικές παρεμβάσεις «παραγόντων» απ’ την Ελλάδα έχουν κατακερματίσει έτσι το πολιτικό τοπίο που είναι ελάχιστα τα περιθώρια παρέμβασης ώστε επιτέλους να αναλογιστεί εν σώματι και ιδιωτικά η κοινότις αυτή για την αξιοπρέπεια της, το βαθμό συνδρομής στην εθνική υπόθεση και ειδικά την ευθύνη της για το τι μέλλον γενέσθαι.

Η κατάσταση στο εσωτερικό της ΕΕΜ αποδεικνύει με επιεική προσέγγιση όλα τα συμπτώματα της συλλογικής μωρίας. Συγκεκριμένο σύμπτωμα η διάλυση συνδυασμένη μάλιστα με έλλειψη πρόθεσης για επανένωση και συσπείρωση. Σε ώρες δοκιμασίας είναι κοινή παραδοχή ότι οι δυνάμεις ενώνονται. Στην δική μας την περίπτωση όμως και ενώ όλο το μέτωπο που συνενώνει δυνάμεις ανθελληνισμού και που επιθυμεί μια καταπιεσμένη μειονότητα προκειμένου να έχουν εκ προοιμίου βγάλει απ’ το τραπέζι ενδεχόμενα αγκάθια είναι τόσο καλά εναρμονισμένο και δείχνει αρραγές, απεναντίας η ΕΕΜ είναι στην χειρότερη μοίρα πολιτικής αποσυσπείρωσης.

Επιπλέον οι ψευδαισθήσεις δείχνουν να έχουν τελειώσει. Φαίνεται καθαρά ότι οι λογικές που εν ονόματι προσωπικών συμφερόντων και ενδοτικών νοοτροπιών έχουν οδηγήσει την ψήφο του Βορειοηπειρώτη Έλληνα στα αλβανικά κόμματα δεν προσφέρονται ούτε καν για ψυχαγωγία ως εργαλεία αντιστάθμισης των ανθελληνικών πολιτικών. Η αλβανική αρθρογραφία των τελευταίων εβδομάδων άλλη μια φορά επιβεβαιώνει ότι το μόνο που τους ενοχλεί είναι το ΚΕΑΔ και δη υπό την πολιτική ευθύνη της προεδρίας του απ’ τον Βαγγέλη Ντούλε. Αποκαλύπτουν επιπλέον οι προσκλήσεις της Κρατικής Επιτροπής (καταπίεσης) των Μειονοτήτων ποιους θεωρούν «έτοιμους» στη λογική της δικής τους διαπραγμάτευσης. Μας υποδεικνύουν, τουλάχιστον σε όσους συνεχίζουμε να έχουμε εθνική ανησυχία τον άξονα γύρω απ’ τον οποίο πρέπει να επιχειρήσουμε να ξαναεδράσουμε το δικό μας πολιτικό παιχνίδι.

Το ΚΕΑΔ πρέπει (και όχι σχήμα λόγου) να αναλάβει πρωτοβουλίες όχι αύριο αλλά χθες που θα αποτελματώσουν και θα αφυπνίσουν τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Η προσέγγιση ότι όσα γράφονται και συμβαίνουν στο φάσμα των ελληνοαλβανικών επαφών αφορά τα κράτη και τις πολιτικές του είναι ρομαντική. Το ανθελληνικό κλίμα στοχεύει να ευνουχίσει και αχρηστεύσει κατά συνέπεια την ΕΕΜ και γενικότερα ότι φιλελληνικό στις ιστορικές περιοχές της Β. Ηπείρου. Λοιπόν στα δικά μας, τώρα και όχι στο Δουσμάνη. Αυτό το δεύτερο ως κίνηση αποπροσανατολισμού το κάνει ο Ράμα. Τη λεηλασία της ψήφου μας και την αμφισβήτηση του μέλλοντος μας επιδιώκει η πλατφόρμα που απεργάζονται…

Αναδημοσίευση απο tachydromos.org

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου